φωτογράφιση: 2018
Η πρόσκληση του FLUX Laboratory Genève να φωτογραφίσω τις πρόβες και την παράσταση La Création du Monde του Darius Milhaud (1923) έθεσε εξ’αρχής ένα σημαντικό ερώτημα: πως προσεγγίζει ένας φωτογράφος αρχιτεκτονικής και τοπιογραφίας μία θεατρική παράσταση σύγχρονου χορού; Χρησιμοποιεί το ήδη γνώριμο οπτικό λεξιλόγιο ή προσπαθεί να μιλήσει μια νέα γλώσσα;
Τόσο κατά την προετοιμασία πριν τη φωτογράφιση όσο και κατά τις πρώτες πρόβες με τους χορευτές και τους συντελεστές της παράστασης η απάντηση άρχισε να ξεκαθαρίζει. Προσέχοντας τα χαρακτηριστικά των χορογραφιών της Millicent Hodson που απέδωσε σεβασμό στην αρχική του Jean Borlin αλλά και των κοστουμιών και της σκηνογραφίας του Kenneth Archer που αντιστοίχως μετέγραψε την αυθεντική του Fernand Leger μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι παρά την κίνηση στον χώρο, το θέαμα λάμβανε χώρα ως να αποτελούσε μια συνεχή αλληλουχία από δισδιάστατους μοντερνιστικούς ζωγραφικούς πίνακες που μπορούσαν να ιδωθούν αποκλειστικά και μόνο από ένα κεντρικό σημείο θέασης: απολύτως κεντρικά και μετωπικά, όπως συνήθως βλέπεις ένα έργο σε ένα μουσείο ή γκαλερί.
Τα κοστούμια του Fernand Leger υπέβαλαν τον τρόπο της φωτογραφικής προσέγγισης που ακολούθησα. Σε συνεργασία με τους χορευτές της Κρατικής Σχολής Χορού και τους ανθρώπους του FLUX Laboratory, στήθηκε ένα φωτογραφικό στούντιο εντός του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπου οι χορευτές ένας-ένας αναπαρέστησαν τη χορογραφία του ρόλου τους λίγο πριν ανεβούν στην πρόβα.
Οι φωτογραφίες που προέκυψαν δεν είναι τίποτα άλλο από πορτρέτα χορού που υποβαθμίζοντας την τρίτη διάσταση αποτελούν αυτόνομα εικαστικά έργα. Το αποτέλεσμα ευελπιστεί να δικαιώσει την αρχική πρόθεση, να αιχμαλωτίσει και να εμπλουτίσει την κεντρική ιδέα των πρώτων και σύγχρονων δημιουργών του έργου.
Πολιτικές Συγκεντρώσεις
Scroll to top
